Boerderij Meerzicht is de enige boerderij die mocht blijven staan toen het Amsterdamse bos destijds werd aangelegd, halverwege de jaren dertig. Het bos trekt jaarlijks 6 miljoen bezoekers voor het maken van een wandeling, een evenement of het klimpark. Daar plukt ook het nostalgische pannenkoekenhuis de vruchten van. Op een zonnige zondag verwelkomt men gemiddeld zo’n 3.000 gasten.

Karin van Dantzig, een van de eigenaren, is de derde generatie uit de familie die dit goedlopende bedrijf runt. ‘In 2015 bestonden we 75 jaar’, vertelt ze trots, als ik naar de oude foto bij de ingang wijs. Oma was een ondernemende vrouw. Zij begon in de crisisjaren met het verkopen van zelfgemaakte cakejes en melk van eigen koeien.

Inmiddels is die kleine theeschenkerij van oma uitgegroeid tot pannenkoekenparadijs van formaat en zijn er op dit moment 1.000 zitplaatsen: 350 binnen en 650 buiten.

‘Op een zonnige zondag hebben we wel 3.000 gasten’.

Karin: ‘We hoeven niet veel aan reclame te doen. De meeste gasten komen ons wel tegen op hun wandeling of horen van anderen dat we hier zitten. We hebben veel vaste gasten die hier al jaren komen, maar we zien elke dag ook nog nieuwe gezichten. Naast gezinnen, komen hier zakenmensen voor de lunch, en tieners die met elkaar een ijsje komen halen. Bijzonder is het grote aantal Japanse gasten dat als expat woont in Buitenveldert en Amstelveen. Inmiddels ligt er dan ook een menukaart die in het Japans is vertaald.

Hoewel je van een pannenkoekenhuis verwacht dat we alleen pannenkoeken serveren, onderscheiden we ons ook met mooi belegd brood. De eerste kennismaking met Bussing was op de Horecava. Het enthousiasme waarmee zij over hun brood vertellen, werkte aanstekelijk en trok ons over de streep’.

‘Omdat we al zo lang bestaan, hebben we al heel wat verschuivingen meegemaakt. Wat ons brood betreft, is de vraag van een zachte belegd puntje verschoven via pistoletjes tot ons huidige aanbod: brood van Bussing. We maken op verzoek van de klant het broodje vers belegd klaar. De trend is vers, zonder fratsen. Een grote snee landbrood voor de mensen die hun voorkeur uitspreken voor een wat zachtere korst, een broodje Camarque voor gasten die meer van knapperig houden. Van het brood dat aan het einde van de dag overblijft, maken we croutons voor op de couscous salade.

‘Laatst hoorden we van een vaste gast, dat ze zich iedere keer weer voorneemt een pannenkoek te nemen, maar als ze hier is, altijd weer zwicht voor een broodje’.

Karin: ‘In de winter is dat het broodje zuurkool met rookworst en goudgebakken uitjes op een bruine of witte Camarque Lunch. Op drukke zondagen verkopen we veel breekbrood met tapenade of kruidenboter, terwijl onze gasten wachten op hun pannenkoek. Vooral de Japanners, die het delen van kleine hapjes veel meer in hun eetcultuur hebben, zijn enthousiast over dit soort brood.

Ons broodje van de maand is nu het broodje ossenworst, maar het meest verkocht blijft met stip op nummer 1: de Camarque Lunch wit met een kroket.